(Dünden devam)
Çandarlı Hayreddîn PaÅŸa, Ä°znik toprağını nurlandıran bir Allah dostudur
Bu zât, Orhaniye medresesinde talebe iken bir gün Sultân Orhan geldi o medreseye.
Kendisini karşıladılar:
"Buyurun Sutânım, hoÅŸ geldiniz".
"HoÅŸbulduk, baÅŸ müderrisle görüÅŸecektim".
"Namaz kılıyor Sutânım. Hemen çağıralım" dediler.
Sultân elini kaldırıp;
"Hayır, olmaz! Rahatsız etmeyin, biz bekleriz" dedi.
Evet, yalnış okumadınız.
Bir Osmânlı pâdiÅŸâhı medreseye gelmiÅŸ, baÅŸ müderrisle görüÅŸmek için makamında onu bekliyor. Hani bu günkü tâbirle, bir cumhurbaÅŸkanı, bir üniversiteye gitmiÅŸ, rektörle görüÅŸebilmek için, odasında onu bekliyor.
Osmânlıda ilim böyle idi.
Âlim böyle kıymetliydi .
Sultan bir müddet bekledi.
Sonra görüÅŸüp sohbet ettiler.
Orhan Gâzi bir ara;
"Hocam, yakında bir gazâya çıkacağız. Bize, yol boyunca danışacağımız, sorup fetvâ alacağımız bir âlime ihtiyacımız var" diye arzetti.
BaÅŸ müderris Alaaddîn Esved hazretleriydi.
"BaÅŸüstüne Sutânım!" dedi.
Ve gözlerini talebe üzerinde gezdirip, Çandarlı Kara Halîl'i iÅŸâret ederek;
"Åžu talebeyi götürün" buyurdu.
Evet, henüz medrese talebesi olan Kara Halîl, bütün bir sefer müddetince müÅŸâvirlik yaptı sultâna. PâdiÅŸâh, Onun onayını almadan bir iÅŸe kalkışmadı.