Kıyâmet gününde, Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" ümmetinin önünde durur.
Hak teâlâ;
"Ey Habîbim! Ümmetini hesâba getir!" diye emreder.
Resûl-i Ekrem
Aleyhisselâm
Ümmetinin cümle âlimlerini, sâlihlerini, ÅŸehid ve Velîlerini ileri sürer.
Hak teâlâ;
"Ey Habîbim! Ümmetin bu kadar mı. Sen itâat edenleri getirdin, âsîler hani? Âlimleri getirdin, zâlimler hani? Bunlar, namaz kılanlar, kılmayanlar hani?" diye sorar.
Server-i âlem
Aleyhisselâm;
"Yâ Rabbî! BuyurduÄŸun gibidir. Lâkin onlar, aslâ puta tapmayıp sana ÅŸirk koÅŸmadılar. Onların günahlarını bu hâlis îmanlarına bağışla" diye yalvarır.
Hak teâlâ;
"Ey sevgili Habîbim! Senin ümmetinin hepsine ÅŸefkatim çoktur benim. Ben onları sevmiÅŸ, kendime muhâtab kılmışım. Onlarla söyleÅŸmeyi seviyor, bu sebeple hesâba çağırıyorum. Böyle olmasaydı, hepsini, hiç hesapsız Cennete koyardım" buyurur.

SAÇLARINI OKÅžADILAR

Resûlullah "aleyhissalâtü vesselâm", çocuk sahâbîlerden hazret-i Umeyr'in "radıyallahü teâlâ anh" saçlarını okÅŸadılar bir gün.
O vakit çocuktu.
Sonra yaşlandı.
Yaşı seksene vardı.
Ama saçları hâlâ siyahtı mübârek zâtın. Bir tek bile ak düÅŸmedi o saçlara.