(Dünden devam)
Nûh Nebî'nin annesi, yeni doÄŸurduÄŸu oÄŸlunu maÄŸarada bırakıp, yaÅŸlı gözlerle dışarı çıktı.
Onu Allaha emanet etti.
AÄŸlıyarak eve döndü.
Oğlu mağarada kaldı.
Kırk gün geçti.
Melekler onu aldılar.
Annesine götürdüler.
O buna çok sevindi.
Hazret-i Nûh, zâhirde ve bâtında çok güzel, pek mükemmel idi.
Bütün güzel sıfatları kendinde toplamıştı.
Åžekl-i ÅŸemâili.
Vücut görünüÅŸü.
Huyu ve yaradılışı
Hazret-i Âdem'e benzerdi.
Mü'minlerin sayısı azdı.
Üçü beÅŸi geçmezdi.
Nûh Nebî gençliÄŸinde çobanlık yaptı.
Kavminin sürülerini otlattı.
Ticâretle de meÅŸgûl oldu.
Kavmin başında Dermesil isminde çok zâlim bir hükümdâr vardı.
Kâbil'in soyundandı.
Ä°çki içer, kumar oynardı.
Puta tapardı.
Ä°ÅŸi oyun eÄŸlence idi.
Binlerce put vardı.
Her kabîlenin putu ayrıydı.
Dermesil emretti.
Bir puthâne yaptılar.
Putları oraya tapladılar.
Bir de hizmetçi tuttular.
Hazret-i Nûh, onların bu gülünç hallerini tasvip etmez ve onlardan uzak kalırdı.
Aralarına karışmazdı.
Bayramlarına da gitmezdi.
Allahü teâlâ Onu, bu azgın kavme peygamber olarak gönderdi. (devamı yarın)