(Dünden devam)
Babam bu hâli görünce, deriden bir yastığı Resûlullah'ın mübârek başının altına koydu.
Bir çarÅŸaf getirdi.
Ve üzerini örttü.
Vahy gelmesi bitince, mübârek yüzünden örtüyü kaldırdı.
Gül yüzünde ter damlaları vardı.
İnci gibi parlıyorlardı.
Gülümsiyerek;
"Müjdeler olsun sana yâ ÂiÅŸe! Allahü teâlâ seni temize çıkardı. Senin pâk olduÄŸuna ÅŸâhit oldu" buyurdu.
Babam bana dönüp;
"Kalk kızım! Resûlullaha teÅŸekkür et" dedi.
Fakat ben;
"Vallahi kalkmam, Allahü teâlâdan baÅŸkasına ÅŸükr etmem! Çünki, Rabbim benim için âyet-i kerîme indirdi" dedim.
Çok sevinçliydim.
Ä°çim içime sığmıyordu.
Babam kalktı.
Başımı öptü.
Bir gün önce, Ebû Eyyûb Hâlid'in zevcesi;
"ÂiÅŸe hakkında ağızlarda dolaÅŸan sözlere ne dersin?" diyerek, Hazret-i Hâlid'den sormuÅŸ.
Hazret-i Hâlid de;
"Sen bana karşı böyle kötülük yapar mısın?" demiÅŸ.
"HâÅŸâ yapmam" deyince;
"Sen yapmazsan ÂiÅŸe Resûlullaha karşı böyle birÅŸey yapar mı? Bu sözler büyük iftirâdır" demiÅŸ.
Resûl-i ekrem
"aleyhisselâm"
Eshâbını çağırdı.
Gelen âyetleri okudu.
Kalpler mutmain oldu.