(Dünden devam)
Halecan hazret-i Hûd'a;
"Ey Hûd! Yazık sana. Biz bu kadar kalabalık ve bu kadar güçlü iken bize gâlib geleceÄŸini mi zannediyorsun. Bilmez misin ki, her gün ve gecede bizim bin çocuÄŸumuz doÄŸar" dedi.
Hazret-i Hûd üzüldü.
Ellerini açıp;
"Yâ Rabbî, bu kavmin kadınlarını kısırlaÅŸtır" diye duâ etti.
Duası kabul oldu.
Bütün kadınlar kısırlaÅŸtı.
Hiç birinin çocuÄŸu olmadı.
Kavmin ileri gelenleri;
"Yâ Hûd, sen bize, babalarımızın ibâdet ettiÄŸi putları bırakıp, Allaha kulluk etmemizi emretmeye mi geldin. EÄŸer hak peygambersen, haydi, bizi korkuttuÄŸun o azâbı getir de görelim" dediler.
Onu inkâr ettiler.
Hattâ alaya aldılar.
Hazret-i Hud;
"Muhakkak ki size Rabbiniz tarafından bir azâb hak oldu. Åžimdi o azâbın gelmesini bekleyin! Ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim" buyurdu
Ve teblîÄŸe devam etti.
Her zorluÄŸa göÄŸüs gerdi.
Hep nasihat etti.
ÇoÄŸu inkâr ettiler.
Çok az kimse îmân etti.
Onlar da müÅŸriklerin zulüm ve iÅŸkencelerinden çekinerek îmânlarını gizliyorlardı.
MüÅŸrikler azdıkça azıyordu.
Sonunda hazret-i Hûd;
"Yâ Rabbî! Onların beni yalanlamalarına karşı, bana yardım et! Onlardan intikamımı al" dedi. (devamı yarın)