(Dünden devam)
Hûd aleyhisselâm'ın kavmi, peygamber olduÄŸuna dâir kendisinden mucize istediler.
Halbuki mûcize görmüÅŸlerdi
Ama kabûl etmemiÅŸlerdi.
Maksatları bu değildi.
Onu zor duruma sokmaktı.
Hûd aleyhisselâm;
"Ne mûcize istersiniz?" diye sordu.
Onlar;
"Rüzgârı istediÄŸin tarafa çevir" dediler.
Hûd Nebî duâ etti.
Allahü teâlâ;
"Elinle iÅŸâret et!" buyurdu.
O da iÅŸâret etti.
Rüzgâr o yöne döndü.
Sonra büyük kayaların toprak olmasını istediler.
Hazret-i Hûd dua etti.
Bu da oldu.
"Koyunlarımızn yünleri ipek olsun" dediler.
Hûd Nebî duâ etti.
Yünler ipek oldu.
Bu plânları da suya düÅŸtü.
Birbirlerine mahcub oldular.
Azâbı çoktan hak etmiÅŸlerdi.
Nitekim azâb yüklü bir siyah bulut, Âd kavminin bulunduÄŸu yere yaklaÅŸtı.
Onu bir kadın fark etti.
Ä°çindeki azabı gördü.
Bir çığlık attı.
Ve bayılıp düÅŸtü.
Kendine geldiÄŸinde;
"Sana ne oldu! Ne gördün de bayılıp düÅŸtün?" dediler.
Kadın cevâben;
"Åžu bulutun içinde etrâfa kıvılcımlar saçan korkunç bir ateÅŸ gördüm ve dehÅŸetinden bayıldım" dedi.
(devamı yarın)