Birgün sultân-ı kevneyn ve Resûl-i sekaleyn "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretlerine bir gümüÅŸ yüzük hediyye getirdiler.
Resûl-i Ekrem
"aleyhisselâm"
Hazretleri, onu Hazret-i Ebû Bekr'e verip;
"Yâ Sıddîk! Var, bunu bir kuyumcuya götür. Üzerine Lâ ilâhe illallah yazsın" buyurdu.
Hazreti Ebû Bekr
"radıyallahü anh"
Onu kuyumcuya götürüp;
"Bu yüzüÄŸün üzerine "Lâ ilâhe illallah, Muhammedün Resûlullah" nakÅŸ eyle" dedi.
Halbuki emir böyle deÄŸildi.
Lâkin hazreti Ebû Bekr, Allahü teâlâ'nın ism-i ÅŸerîfinden, hazret-i Habîbi ekrem'in ism-i ÅŸerîfi ayrı olmasını lâyık görmedi.
Ve kuyumcuya;
"Böyle kazı" dedi.
Kuyumcu da yüzüÄŸün kaşı üzerine böylece kazıyıp, hazret-i Ebû Bekr'e teslîm eyledi.
O da yüzüÄŸü aldı.
Ve geri döndü.
Resûlullaha götürüyordu.
Hak teâlâ hazret-i Cibrîl'e;
"Yâ Cebrâîl! Acele yetiÅŸ. Habîbimin yüzüÄŸüne Ebû Bekr'in adını yaz. Çünki O, benim ism-i ÅŸerîfimden Habîbimin isminin ayrı olmasını lâyık görmedi. Ben de Habîbimin isminden, Ebû Bekr'in isminin ayrı olmasını lâyık görmedim" buyurdu.
Hazret-i Cibrîl yetiÅŸti.
Emri yerine getirdi.
Sıddîk'ın haberi olmadı.
Hazret-i Ebû Bekr
"radıyallahü anh"
o yüzüÄŸü götürdü.
Sultân-ı Enbiyâ'ya teslîm eyledi.
(devamı yarın)