Sevgili Peygamberimiz'in "sallallahü aleyhi ve selem" mûcizeleri saymakla bitmez. Meselâ her ne zaman gülseler, mübârek diÅŸleri arasından nur çıkardı.
Bir akÅŸam vaktiydi.
Evlerine geldiler,
Evin içi karanlıktı.
ÂiÅŸe vâlidemiz "radıyallahü anhâ" kandilin yağının kalmadığını arzetti.
Server-i âlem
"aleyhisselâm"
Ona sevgiyle bakıp;
"Yâ ÂiÅŸe! Bir ışık ister misin ki, ona yaÄŸ ve fitil gerekmesin? diye sordular.
ÂiÅŸe-i Sıddîka da
"radıyallahü anhâ"
"Ä°sterim yâ Resûlallah, ama öyle ışık nerde bulunur ki?" dedi.
O vakit tebessüm buyurdular.
O an ev aydınlandı.
Gündüz gibi oldu.
Öyle ki, muhterem hanımlarından kimi ip eÄŸirdi o ışıkta, kimi de dikiÅŸ dikti. "radıyallahü anhünne"

ÖLDÜRECEKLERDÄ°

MüÅŸriklerden Hakem bin Ebil Âs, bir gün sûikast düzenledi Sevgili Efendimiz'e "sallallahü aleyhi ve selem".
MüÅŸrikler birleÅŸtiler.
Faaliyete geçtiler.
Efendimizi aradılar.
Kâbede buldular.
Namaz kılıyorlardı.
Secdeye gittiğinde hep birden saldıracaklardı.
Ama yapamadılar.
Åžiddetli bir ses duydular.
Korkudan irkildiler.
Ve yerlere serildiler.
Kendilerine geldiklerinde gece yarısıydı.