(Dünden devam)
Hazret-i Abbâs "radıyallahü anh" Huneyn gazâsında da Peygamber Efendimiz'in yanından ayrılmadı.
Ä°slâm ordusu, sabah gün ışımadan çukur ve geniÅŸ bir vâdiden aÅŸağı iniyorlardı.
DüÅŸman önce gelmiÅŸti.
Ve pusu kurmuşlardı.
Müslümânlar tam oraya geldiklerinde, dört yandan saldırdılar.
Bir karışıklık oldu.
Dost düÅŸman karıştı.
Hazret-i Abbâs, Hazret-i Ebû Bekr ve bir kaç sahâbî ölmeÄŸi göze alıp, Peygamberimiz'in yanından ayrılmadılarsa da, çoÄŸu eshâb dağıldı.
Ve gerilediler.
Ya Peygamberimiz?
Bir adım gerilemedi.
Katırını düÅŸman üzerine sürerken Hazret-i Abbâs katırın dizginini, Hazret-i Süfyân bin Hâris de üzengisini tutup hızını kesmeye çalıştılar.

EY MEDÎNELÄ°LER!

Efendimiz aleyhisselâm;
"Yâ Abbâs! Sen müslümanlara: "Ey Medîneliler! Ey Semüre aÄŸacının altında bîat eden sahâbîler!" diyerek seslen" buyurdu.
Abbâs iri yapılıydı.
Çok heybetliydi.
Ve sesi gür idi.
Bütün gücüyle seslendi.
Eshâb-ı kirâm bunu iÅŸittiler.
Kendilerine geldiler.
"Biz ne yapıyoruz?" deyip, Resûlullahın yanına koÅŸtular. Hattâ ürken hayvanlarını geri döndüremeyip, kendilerini yere atmak zorunda kaldılar. DüÅŸman askerinin çoÄŸu öldürüldü. Bir kısmı da esîr alındı. (devamı yarın)