Hazret-i Hasen ile hazret-i Hüseyin (radıyallahü anhümâ) hasta olmuÅŸlardı.
Fahr-i âlem Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bu torunlarını görmeye vardılar.
Hazret-i Alî ile hazret-i Fâtıma'ya;
"Bu ciÄŸer gûÅŸelerinizin sıhhat bulması için bir adak adayın" buyurdular.
Her ikisi de;
"BaÅŸüstüne" dediler.
Bir de hizmetçi vardı.
İsmi Fıdda idi.
Bu mübârekler;
"Hasen ile Hüseyin hastalıktan ÅŸifâ bulup sıhhate kavuÅŸurlarsa, üçer gün oruç tutmak bize nezr olsun" dediler.
Çok geçmedi.
Sıhhat buldular.
Sevinip oruca başladılar.
Ancak evlerinde yiyecekten birÅŸey yok idi.
Hazret-i Alî (radıyallahü anh) varıp, bir yehûdîden üç ölçek arpa ödünç aldı.
Ekmek yapacaklardı.
Oruca niyetlendiler.
O arpanın bir ölçeÄŸini, hizmetçileri Fıdda öÄŸütüp, beÅŸ adet çörek piÅŸirdi.
Zîra beÅŸ kiÅŸi idiler.
Ä°ftâr vakti oldu.
O beÅŸ çöreÄŸin her birini, bir kiÅŸinin önüne koydular.
Ä°ftâr yapacaklardı.
Tam o esnâda kapılarına bir "miskîn" gelip;
"Yâ Ehl-i beyt-i Resûlallah! Ben fakir biriyim. Bana yiyecek verin. Allahü teâlâ da size Cennet nîmetleri versin" dedi.
O fakire acıdılar.
Merhamet ettiler.
BeÅŸi de ellerindeki çörekleri o miskîne sadaka verip, kendileri su ile iftâr ettiler.
Ertesi gün yine oruc tuttular.
Hizmetçi, bir ölçek arpa daha üÄŸütüp, yine beÅŸ çörek piÅŸirdi. (devamı yarın)