Cezâyir'de yetiÅŸen Ebül Abbâs Müstegânimî hazretleri hocasıyla olan görüÅŸmesini ÅŸöyle anlatır: Bir gün dükkânımıza teÅŸrîf etmiÅŸti.
Bir ara bana bakıp;
"Nasılsın evlat" dedi.
"Elhamdülillah" dedim.
"Senin yılanlardan korkmadığını, eline alıp oynadığını duydum" dedi.
"DoÄŸrudur" dedim.
Bana şefkatle baktı.
Ve buyurdu ki:
"Peki, sana bir yılan söylesem, onunla da böyle oynayabilir misin?" dedi.
"O nedir ki?" dedim.
Cevap olarak;
"Nefsindir. Zehrinin ÅŸiddeti de yılanınkinden kat kat çoktur. Ä°ÅŸte bu yılanı avcunun içine alabilirsen, asıl mârifet odur" dedi.
Çok duygulandım.
Nefis neymiÅŸ?
O zaman anladım.
Bana; "Evlâdım bu nefsin ÅŸerrinden kurtulan pek azdır. Sen bunu baÅŸarırsan, dünya ve âhiret seâdetine kavuÅŸursun" buyurdu.

VESVESE KAYBOLDU

Ebü'l-Abbâs hazretlerini seven biri anlatıyor: Abdest alırken bende çok defâ vesvese meydana gelirdi. Bu hâlim Ebü'l-Abbâs'a ulaÅŸmış.
Bir gün beni gördü.
Yanıma yaklaşıp;
"DuyduÄŸumuza göre, abdest alırken sende vesvese olurmuÅŸ, öyle mi?" diye sordu. "Evet efendim" dedim.
"Kolayı var" dedi.
Ve sevgiyle bakıp;
"Bizim yolumuzda olanlar ÅŸeytanla oynar, yoksa ÅŸeytan onlarla oynayamaz" buyurdu. Ondan sonra vesvese benden kayboldu.