Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) vefât edeceÄŸi vakitte, hilâfeti Eshâb içinden altı kiÅŸi arasında müÅŸâvere ettiler. O altı kiÅŸiden Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri orada yoktu.
Talha ile Zübeyr;
"Bizim hilâfet ile iÅŸimiz yok. Biz halîfe olmak istemiyoruz" dediler.
Üç kiÅŸi kaldı.
Osmân, Alî ve Abdürrahmân. Hazret-i Abdürrahmân da; "Ben bu iÅŸi ikinize bıraktım" buyurdu.
Onlar dahî;
"Pekâlâ" dediler.
Hazret-i Abdurrahmân üc gün mühlet istedi. Bu üç günde, halk arasında dolaşıp, gizli-âÅŸikâr kimin halîfe olması gerektiÄŸini araÅŸtırdı.
Nabız yokladı.
Åžunu gördü ki:
Cümle halk, hazret-i Osmân tarafına meyillidir. Bunu öÄŸrenip; "Ben Osmân'ı seçtim" buyurdu.
Hazret-i Alî ve diÄŸer Sahâbe-i güzîn de hazret-i Osmân'a bîat edip, muhtemel bir fitneye mâni oldular.

OSMAN Ä°LE ÖÄžÜNÜRÜM

Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretleri bir gün;
"Bütün Peygamberler hayâtlarında iken birer kimse ile öÄŸünmüÅŸlerdir. Ben de Osmân bin Affân ile öÄŸünürüm" buyurdu.
Bir gün de;
"Bütün melekler benimle iftihâr eder, öÄŸünürler. Ben de Osmân ile iftihâr eder, öÄŸünürüm" buyurdu.
Bir defâ da;
"MahÅŸer gününde her peygamber eshâbından birini refîk edip, Onu bir ân yanından ayrılmaz. Ben de eshâbımdan Osmân'ı refîk edinirim. Cennette bir ân onsuz olmam" buyurdu.