Habîb-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretlerine, Allahü teâlâdan Medîne-i münevvere'ye hicret etmesi emrolundu.
Hak katından;
"Sultân-ı kâinât'ın döşeğine hazret-i Alî girsin" diye emredildi.
Efendimiz emri aldı.
Hazret-i Alî'yi çağırdı.
Kendi seâdethânelerinin işlerini, halkın kendisine verdiği emânetlerin sâhiblerine teslim edilmesi işini ve Mekke'de kalan Sahâbîleri gözetmeyi, hazret-i Alî'ye havâle edip; "Bu gece benim yatağımda sen yat" buyurdular.
Ve gece oldu.
Kâfirler geldiler.
Sultânı kâinât'ın evinin etrâfını kuşattılar. Allahü sübhânehü ve teâlâ kendi lütfundan bütün kâfirlere uyku verdi. Şeytân da kâfirlerle berâber idi.
Kâfirler uyudular.
Şeytan da uyudu.
Resûlullah Efendimiz evinden çıkıp gittiler. Allahü teâlâ azamet-i kibriyâsı ile, hazret-i Mikâîle ve hazret-i İsrâfîle hitâb edip; "Siz ikiniz, arslanım Alî'nin yanına yetişip, Onu kâfirlerin şerrinden koruyun!" diye emretti.
Hazret-i İsrâfil
Hazret-i Mîkâil
Göz açıp-kapayıncaya kadar, hazret-i Alî'nin yanına yetişip, biri başucunda, diğeri ayak ucunda durup beklediler.
Az vakit geçti.
Şeytân uyandı.
Ve yüksek sesle müşriklere; "Vay! Muhammed kaçtı!" diye bağırdı.
Kâfirler;
"Nasıl bildin?" dediler.
Mel'un şeytan;
"Ben uyku nedir bilmezdim. Bu gece uyudum. Demek ki Muhammed bana sihir yapıp uyuttu" dedi. Bunu duyan kâfirler birden hücûm edip, içeri girdiler. (devamı yarın)