(Dünden devam)
Abdülmuttalip tam bıçağı çalıyordu ki, KureyÅŸten biri; "Dur! Kesme sakın! Böyle yaparsan âdet olur. Herkes oÄŸlunu nezredip keserler" dedi.
"Pekâlâ" dedi.
Ve kesmedi.
GüngörmüÅŸ bir âlime gidip yaptığı adağı ve gördüÄŸü rüyâları Ona arzetti.
Âlim sordu:
"Sizde bir insan diyeti ne kadardır?"
"On devedir".
"Öyleyse on deve ile, oÄŸlun arasında kur'a çek. Kur'a oÄŸluna çıkarsa, on deve ilâve edip bir daha çek. Kur'a develere çıkana kadar buna devam et" dedi.
HoÅŸuna gitmiÅŸti.
Dediği gibi yaptı.
Onuncu kur'a develere çıkınca, "yüz deve"yi kurban edip, etlerini fakirlere dağıttı.

TAÅžLAR SELÂM VERÄ°YOR

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) oniki yaÅŸlarında iken Ebû Tâlip'le sefere çıkmışlardı.
Bir müddet gittiler.
Busrâ'da durdular.
Burada "Bahîra" adında bir râhip vardı ki, semâvî kitaplardan âhir zaman Peygamberinin alâmetlerini ve bir gün buradan geçeceÄŸini okumuÅŸtu.
TeÅŸrîfini bekliyordu.
Çok kervan gelmiÅŸti.
Lâkin hiçbirinde bu alâmetleri görememiÅŸti.
Merak ediyordu.
Bir kervan gördü.
Evet, bu, beklediÄŸi kervandı. Çünki, kervanın üzerinden bir "bulut" geliyor, ayrıca taÅŸlar kervandaki birine selâm veriyor, aÄŸaçlar, bir kimseye doÄŸru eÄŸiliyordu.
Evet bu, O idi.
"Âhir zaman Nebîsi" geliyordu.