Hazret-i Ebû Bekr (radıyallahü anh) islâma geldiÄŸi vakitte, Hak Sübhânehû ve teâlâ aÅŸkına ve Habîbullah (sallallahü aleyhi ve sellem) aÅŸkına, seksenbin altın fakîrlere sadaka eyledi.
Kırkbin altın gizli.
kırkbin de âÅŸikâr.
O hâle geldi ki, giyecek elbisesi kalmamış idi. Sonra eskimiÅŸ siyah kıldan bir abâ eline geçti.
Üzerine onu giydi.
Sonra sabah oldu.
Namazı vakti gelince, mescide ve Habîbullah hazretlerinin huzûr-u seâdetlerine gidemedi. Server-i Enbiyâ
(aleyhisselâm) sabah namazını kıldıktan sonra, mubârek arkasını mihrâba verdi.
Eshâba döndü.
Ve sahâbîlere;
"Ebû Bekr-i Sıddîk mescide gelmedi. Acabâ mubârek hâtır-ı ÅŸerîfi nasıldır. Varalım, hâtırını soralım" buyurdu.
O anda Cebrâil geldi.
Üzerinde hırka vardı.
Bu hırka, siyah kıldan bir abâ idi.
Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve selem) huzur-i ÅŸerîflerine geldi. Hazret-i Resûlullah, Cebrâîl aleyhisselâmı bu hâlde gördü.
Ve lâkin çok ÅŸaşırdı.
Hiç böyle görmemiÅŸti.
"Yâ kardeÅŸim Cebrâîl, bu ne hâldir. Bu kıyâfet nedir?" diye sordu.
Hazret-i Cebrâîl;
"Yâ Resûlallah! Mâlumunuz olsun ki, yedi kat gökte, ArÅŸ ve Kürsî'de olan bütün melekler, ÅŸu anda bu kıyâfettedirler" dedi.
Resûl-i Ekrem;
"Bu iÅŸin aslı nedir, yâ kardeÅŸim, bana açıkla" buyurdu.
Åžöyle arzetti:
"Yâ Resûlallah! Hazret-i Ebû Bekr, Allahü teâlâ'nın aÅŸkına ve senin dînin uÄŸruna seksenbin altın sadaka verdi. Kırk binini gizli ve kırkbini açıktan. (devamı yarın)