Şârih Gürânî (rahimehullah) nakl etmiştir ki: Medîne-i Münevvere'de bir yehûdînin ağzı örülü bir kuyusu var idi. Suyu gâyet tatlı idi.
Suyunu satardı.
Resûl-i Ekrem;
"Rûme kuyusunu kim satın alır, kendi kovasını müslümanların kovası ile bir tutarsa, Cennetteki kovası bundan hayrlı olur" buyurdu.
Hazreti Osmân işitti.
Onunla pazarlık etti.
Yehûdî, kuyunun tamamını satmayınca, Hazret-i Osmân yarısını satın aldı. Bir gün hazret-i Osmân'ın olacak, bir gün yehûdînin olacaktı.
Hazret-i Osmân (radıyallahü anh) kendi nöbetinde suyu sebîl ederdi.
Sadaka verirdi.
Para istemezdi.
O ücretle satardı.
Müslümanlar, hazret-i Osmân'ın nöbetinde iki günlük su alırlar, Yehûdînin nöbetinde kuyuya uğramazlardı.
Yehûdî bozuldu.
İşi kesâda uğradı.
Diğer yarısını da satmak istedi. Hazret-i Osmân (radıyallahü anh) onu da satın aldı. Evvelki yarısını oniki bin dirheme almıştı. Diğer yarısını da sekiz bin dirheme alıp, tamamını sebîl etti.

ÜÇ ŞEY VARDIR Kİ…

Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) rivâyet etmiştir.
Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem);
"Üç nesne vardır ki, her kim onlardan kurtulursa muhakkak kurtulur. Benim vefâtım, Deccâl'ın ve hak üzere olan halîfenin katli" buyurdu.
Ebû Hüreyre;
"Hak üzere olan halîfenin kim olduğunu bâzı sahâbîlere sordum. "Bu halîfe, Osmân bin Affân'dır" dediler" buyurdu.