Hazret-i Fâtıma-tüz Zehrâ (radıyallahü anhâ) Resûlullah'ın (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Hatîce-tül Kübrâ'dan olan dört kızından en çok sevdiÄŸidir.
Ä°mâm-ı Hasen
Ä°mâm-ı Hüseyin
(radıyallahü anhümâ) küçük iken hastalanmışlardır. Pederleri hazret-i Alî ve vâlideleri Fâtıma-tüz-Zehrâ ve hizmetçileri Fıdda, (radıyallahü anhüm) çocuklar iyi olunca üçü de hasta iken adadıkları orucu tuttular.
İftar zamanı geldi.
Ä°ftar edeceklerdi.
Tam o saatte kapıya bir "yetim" gelip; "Açım, Allah için biraz ekmek verin" dedi. Kendi yiyeceklerini ona verip su ile iftar yaptılar ve ikinci gün orucuna niyet ettiler.
Ä°ftar vakti oldu.
Sofra kuruldu.
Tam yiyeceklerdi ki, bu defa kapıya bir "fakir" gelip; "Çok açım. Allah rızası için yiyecek birÅŸeyler verin" dedi. her biri yiyeceklerini ona verip sevindirdiler ve üçüncü günün orucuna baÅŸladılar.
Yine akÅŸam oldu.
Namazlar kılındı.
Sofra hazırlandı.
Tam yiyeceklerdi ki, bu defâda kapıya bir "esir" gelip yiyecek istedi. Onu da boÅŸ çevirmeyip yiyeceklerini ona verdiler ve su ile iftar ettiler.
Ve bir âyet geldi.
Onları metheyledi.

RABBÄ°MÄ°N EMRÄ° Ä°LE

Bir hadîs-i ÅŸerîfte, Resûl-i müctebâ hazretleri;
"Kızım Fâtıma'yı, Alî'ye vermeÄŸi Rabbim bana emr eyledi. Allahü teâlâ, her Peygamberin sülâlesini kendinden, benim sülâlemi ise, Alî'den (radıyallahü anh) halk eylemiÅŸtir" buyurdu