Bir gün Medîne-i münevvere'ye dışardan bir gayr-i müslim gelmiÅŸti.
Çok da fakirdi.
Resûlullah Efendimiz'le (sallallahü aleyhi ve sellem) görüÅŸüp;
"Fakirim, bana bir miktar dünyâlık verir misin" dedi.
Server-i âlem Efendimiz ona vâdiyi göstererek;
"Bak, ÅŸu vâdide yayılmış sürüyü görüyor musun?" diye sordular.
O adam baktı.
Bir sürü gördü.
Öyle bir "koyun sürüsü" ki, o iki dağın arasını tamâmen doldurmuÅŸtu.
Efendimize;
"Evet, görüyorum" dedi.
Buyurdular ki:
"O sürü senin olsun. Al götür kabîlene".
Adam şaşırdı.
Åžaka zannetti.
"Şaka yapıyorsunuz, değil mi?" dedi.
Resûl-i ekrem;
"Hayır ÅŸaka deÄŸil. O sürüyü sana verdim. Hepsi senin, al götür!" buyurdu.
Bu ihsânı gördü.
Daha da şaşırdı.
Kalbi deÄŸiÅŸti.
Hemen oracıkta "kelime-i ÅŸehâdet"i söyleyip îmânla ÅŸereflendi.
Efendimize veâ etti.
Sürüyü de alıp döndü kabîlesine.
Yüksekçe bir yere çıkıp seslendi:
"Ey insanlâr geliniz!"
Hepsi toplandılar.
Merakla sordular:
"Hayırdır, ne var?
Onlara nidâ edip;
"Gidiniz, o ihsân sâhibine siz de îmân ediniz. Ben hayâtımda Onun gibi bir cömert görmedim" dedi.
Kabîle halkı Medîne'ye aktı.
Ve topluca müslüman oldular.