Enes bin Mâlik der ki:
Bir gün Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ömer'i (radıyallahü anh) gördü.
Yüzüne baktı.
Sonra güldü.
Kendisine;
"Yâ Hattâb oğlu! Bilir misin niçin tebessüm ettim" diye sordu.
Hazret-i Ömer;
"Allahü teâlâ ve Resûlü bilir" dedi.
Efendimiz;
"Ondan dolayı güldüm ki, Allahü teâlâ, Arefe gecesi Arafat'ta bulunanlara umûmi olarak nazar etti. Sana ise husûsî olarak nazar etti" buyurdular

MECLİSLERİNİZİ ZÎNETLENDİRİN

Âişe-i Sıddîka der ki:
Bir gün Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Eshâb arasına geldi.
Selam verdi.
Sonra onlara;
"Meclislerinizi Ömer bin Hattâbı (radıyallahü anh) anarak zînetlendiriniz!" buyurdu.
Hazret-i Alî de;
"Sâlihler zikr olunduğu zaman, siz Ömer'in (radıyallahü anh) zikri ile olun" buyurdu
Hazret-i Hasen der ki:
Resûlullah'tan işittim.
Bir gün eshâba;
"İnsan oğlundan başkası, kendisi gibi bin kimseden daha kıymetli olamaz. Ömer (radıyallahü anh) ise bin mislinden daha hayrlıdır" buyurdu.
Huzeyfe-i Yemânî;
"İslâm, hazret-i Ömer zamanında, gelen, yaklaşan bir kimseye benzerdi ki, yakınlığı artardı. Ömer'den sonra ise, arkasını dönmüş giden, uzaklaşan kimseye benzerdi. Uzaklığı artardı" buyurdu.