Hazret-i Hasen bin Alî (radıyallahü anhümâ) haber verir ki, babam mescidden çıktı. Ebû Bekr (radıyallahü anh) hazretlerinin yüzüne baktı. Hazret-i Ebû Bekr de babamın yüzüne baktı.
Babam, Ebû Bekr'e;
"Yâ Ebâ Bekr! Niçin bana böyle bakarsın?" diye sordu.
Merak etmiÅŸti.
O cevap verip;
"Åžunun için bakarım ki, Resûlullah'tan iÅŸittim. "Kıyâmet günü, Sırat üzerinden, Alî bin Ebî Tâlib'in izin vermediÄŸi kimseler geçemez!" buyurmuÅŸtu" dedi.
Babam sevindi.
Ve Ebû Bekr'e;
"Yâ Ebâ Bekr! Sen bana müjde verdin. Ben de sana müjde vereyim mi?" dedi.
Cevaben;
"Evet ver" deyince;
"Yâ Ebâ Bekr! Resûlullah bana gizli olarak; "Yâ Alî! Kıyâmet günü Sırat üzerinde, Ebû Bekr'i, Ömer'i ve Osmân'ı sevmiyenlere, Sıratı geçmeleri için izin verme!" buyurdu" dedi.

RÜKÛDA SADAKA VERDÄ°

Bâzı âlimler derler ki:
Emîr-ül müminîn hazret-i Alî (radıyallahü anh) mescidde namaza durmuÅŸtu.
Birisi düâ etti.
Bir ÅŸey istedi.
Hazret-i Alî rükû'da idi.
Parmağındaki yüzüÄŸü iÅŸâret ile o dilenciye sadaka verdi. Bu amel Allahü teâlâ hazretlerine makbûl geldi.
Çok beÄŸendi.
Meâl-i ÅŸerîfi;
"Sizin velîniz, ancak Allahü teâlâ, Resûlü, müminlerden namazlarını kılanlar ve rükûda oldukları hâlde sadaka verenlerdir" olan âyet-i kerîmeyi gönderdi.