Peygamber Efendimiz çok merhametli olup herkesi memnun etmek, âdetiydi.
Bir gün birisi geldi.
Bazı şeyler istedi.
Resûl-i Ekrem Efendimiz onun istediği şeyleri verdi ve "Seni memnun edebildim mi?" diye sordu.
Köylü "Hayır" dedi.
● ● ●
Eshab-ı Kiram taaccüp ettiler bu cevaba. Hatta öfkelendiler içlerinden. Zira Efendimiz'e "hayır" demek, küstahlığın âlâsıydı. Onun için kızmışlardı.
● ● ●
Ama Efendimiz kızmadı. Onu mazur gördü. Daha başka şeyler de verip "Şimdi memnun oldun mu?" buyurdu.
Köylü memnundu.
Yüzü gülüyordu.
Efendimize dönüp "Allah senden razı olsun, beni ihsana boğdun" dedi ve dua ederek ayrıldı huzurdan.
● ● ●
Efendimiz Eshaba döndü.
"Ey Eshabım! Az önce siz o köylüyü nerdeyse azarlıyacaktınız. Eğer böyle yapsaydınız bizden uzaklaşacak ve helak olacaktı. Ama şimdi memnun olarak ve bizi severek ayrıldı" buyurdu.
● ● ●
Cabir bin Abdullah bir koyun kesip Sevgili Peygamberimiz'i davet etti bir gün.
O Server "peki" buyurdu.
Birkaç Eshabını aldı.
O eve teşrif etti.
Ve "Yiyin, kemiklerini kırmayın" buyurdu.
"Başüstüne" dediler.
Ve öylece yaptılar.
Hazret-i Cabir, o kemikleri hepsini bir araya topladı. Fahr-i Âlem Efendimiz mübarek ellerini o kemiklerin üzerine koyup "Allah'ın izniyle kalk!" buyurdu. O anda dirilip kalktı koyun.