Enes bin Malik (radıyallahü anh) şöyle rivayet eder:
Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün Uhud dağına çıktılar. Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer ve Hazret-i Osman (radıyallahü anhüm) de yanlarındaydı.
● ● ●
Dağ birden sallandı.
Yani zelzele oldu.
Resûl-i Ekrem Efendimiz, mübarek ayağıyla dağa vurdu.
Ve "Sakin ol yâ Uhud! Senin üzerinde bir Peygamber, bir Sıddık, iki de şehit var" buyurdu.
● ● ●
Şeddad bin Evs (radıyallahü anh) dedi ki:
Resulullah'tan işittim.
Şöyle anlattılar:
"Ben Eshabım arasında oturmuştum.
Cebrail aleyhisselam geldi.
Beni kanadına aldı.
Cennet-i Adn'a iletti.
● ● ●
Bu cennette geziyordum.
Bir elma elime geldi.
Ben o elmaya bakıp teaccüp ederken birden o elma ikiye bölündü.
Arasından bir huri çıktı.
Hakk teâlâyı tesbih etti.
Öyle ki, hiç kimse Hakk teâlâ'yı öyle tesbih etmemiştir.
● ● ●
Merakla huriye döndüm.
'Sen kimsin?' dedim.
Cevaben 'Ben huriayn'ım. Allahü teâlâ beni Arş'ın nurundan halk etmiştir' dedi.
Ben sordum ki:
'Kimin içinsin?'
Huri cevaben 'Yâ Resulallah! Ben, imâm-ı mazlum, Osman bin Affan hazretleri içinim' dedi".