Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh) bildirmiştir:
"Resulullah Efendimiz'e (sallallahü aleyhi ve sellem), Ali bin Ebi Talib'in doğumu soruldu.
Buyurdular ki:
"Allahü teâlâ Ali ile beni bir nurdan halk etti.
İkimiz bir nurdanız.
Gökleri ve yerleri henüz yaratmamıştı.
Önce bizi halk etti.
● ● ●
Biz ikimiz tesbih ederdik.
Bir nesilden bir nesile intikal ettik.
Ve Abdülmuttalib'e eriştik.
Ben, Abdullaha intikal ettim.
Sonra Amine'ye geçtim.
● ● ●
Ali, Ebu Talib'e intikal etti.
Sonra Fatıma binti Esed'e geçti.
Ali dünyaya geldi.
Melekler çok sevindiler.
Birbirlerine müjdelediler.
● ● ●
O doğduğunda yer şevke geldi.
Mekke'de zelzele oldu.
Bütün putlar devrildiler.
Yüzüstü yere düştüler.
Herkes korkuya kapıldı.
● ● ●
Ve birbirlerine, "Bu gece mühim bir hadise zuhur etti" dediler.
Merak ettiler.
Bir melek geldi.
"Ali bin Ebi Talip, anası Fatıma binti Esed'den doğdu. Gökler onun nuruyla ışıklandı!" diye nida etti.
● ● ●
Herkes hayret etti.
Bir münadi geldi.
"Müjdeler olsun ki bu gece, müşrikleri kahr edici, münafıklara gadap edici, abidlerin süsü, göklerin yıldızı ve karanlıkların kandili doğdu!" diye nida etti.