Resulullah Efendimiz, vefat edeceği zaman Hakk teâlâ Azrail aleyhisselama, "Git, Habibimden izin iste. İzin verirse mübarek ruhunu al, izin vermezse geri dön!" buyurdu.
Hazret-i Azrail geldi.
Yardımcıları vardı.
Hepsi bin melekti.
Cevahirle süslü elbiseler giymişlerdi.
● ● ●
Azrail aleyhisselam köylü kıyafetinde kapıyı vurup "Esselamü aleyküm ey Ehli beyti Nebi! İçeri girmeye izin var mıdır?" diye seslendi.
Hazret-i Aişe işitti.
"Yâ Fatıma cevap ver!" dedi.
Hazret-i Fatıma koştu.
"Ey kişi! Babam hâliyle meşguldür. İçeri girmeniz için müsait değildir" dedi.
● ● ●
Melek bu cevabı aldı.
Tekrar izin istedi.
Yine aynı cevabı aldı.
Bu defa sesini yükseltti.
Öylece izin istedi.
Öyle ki, hane-i seadette bulunan bilcümle Ehl-i beyt, onun bu heybetli sesinden korkup titremeye başladılar.
● ● ●
Ne diyeceklerini bilemediler.
Efendimiz kendinde değildi.
Bu sesle uyandı.
Ehl-i beyte baktı.
"Neler oluyor?" diye sordu.
Ehl-i beyt "Bir köylü kapıda durup içeri girmeye izin ister. Ne kadar özür dilediysek de kabul etmedi" dediler.
● ● ●
Efendimiz "O gelen, köylü değildir. Ölüm meleğidir" buyurdu.
Hazret-i Fatıma bunu işitti.
Kederinden içi yandı.
Ağlamaya başladı.
(devamı yarın)