Hacı Bektaş-ı Veli hazretlerinin soyu Hazret-i Ali'ye (radıyallahü anh) dayanır. Daha çocukken ilim öğrenmesi için Şeyh Lokman-ı Perende'ye teslim edildi.
Bir gün Lokman-ı Perende Onun yanına girdi.
Oda nurla doluydu.
Hikmetini merak etti.
● ● ●
Etrafına bir bakındı.
İki nurani zat gördü.
Kur'ân-ı Kerim okuyorlardı.
O girince onlar kayboldular.
Bektaş-ı Veli'ye döndü.
"Onlar kimdi?" diye sordu.
Hacı Bektaş cevap verip "Birisi Server-i Âlem Efendimiz, diğeriyse Hazret-i Ali idi" dedi.
● ● ●
Bir gün hocasından ders dinliyordu.
Namaz vakti geldi.
Hocası hizmetçisinden abdest almak için su istedi.
Bektaş-ı Veli hocasına, "Bir nazar etseniz de, su buradan aksa" dedi.
Hocası tebessüm etti.
"Gücüm yetmez" dedi.
● ● ●
Bektaş-ı Veli dua etti.
Hocası "amin" dedi.
O anda medresenin ortasında latif bir "su" çıkıp kapıya doğru akmaya başladı.
Pınarın başında renk renk çiçekler açtı.
● ● ●
Bu zat bir gün "Îmanı kâmil alanlarda iki haslet bulunur. Birincisi, eline bir şey geçse, onu hemen bir din kardeşine verir" buyurdu.
Gençler sordular:
"İkincisi nedir efendim?"
"İkincisi, verdiği zaman öyle çok sevinir ki alan kimse bu kadar sevinmemiştir" buyurdu.