(Dünden devam)
Hazret-i İsmail "Babacığım, birkaç vasiyetim vardır, onları söyliyeyim mi?" dedi.
● ● ●
Babası "Söyle ey oğlum!" deyince "Babacığım, elimi ayağımı bağla ki can acısıyla bir kusur etmeyeyim. Eteğini topla ki kanımdan sıçramasın. Bıçağı iyi bile ki can vermem kolay olsun ve senin işin çabuk görülsün. Bıçağı çalarken yüzüme bakma ki babalık şefkatiyle gevşeklik etmiyesin" dedi.
● ● ●
Hazret-i İbrahim "Ey oğulcuğum! Ne iyi yardımcısın" buyurdu.
Hazret-i İsmail:
"Babacığım! Gömleğimi çıkar, sonra bunu anneme götür. Ona benden selam söyle, benim kokumu bu gömlekten alsın, ağlamasın, benim için çok elem çekmesin!" dedi.
● ● ●
Hazret-i İbrahim çok ağlayıp gözlerinden yaşlar boşandı ve "Yâ Rabbî! Bana bu hâlimden ve ihtiyarlığımdan dolayı rahmet et!" diye dua etti.
Hazret-i İsmail de:
"Yâ Rabbî! Bana sabır ver" dedi.
● ● ●
Sonra babasına dönüp "Babacığım! Gök kapıları açılmış. Melekler bize bakıp hayretlerinden secdeye kapanmışlar ve 'Yâ Rabbî! Bir peygamber bir peygamberi kurban etmek üzeredir, sen onlara merhamet eyle' diye yalvarıyorlar" dedi.
● ● ●
Babası bu sözleri duydu. Ellerini yüzüne kapadı. Hüzünlenip çok ağladı! Melekler de birlikte ağladılar.
Hazret-i İbrahim kalktı.
Bıçağı iyice biledi.
Oğlunun baş ucuna geldi.
(devamı yarın)