Ebu Mûsa el-Eş’ari hazretleri anlatır:
Resul aleyhisselamın huzurundaydım.
Medine bağlarından bir bağdaydık.
Bir şahıs geldi.
Ve kapıyı çaldı.
Resulullah bana “Var kapıyı aç. Geleni cennetle müjdele” buyurdu.
Varıp kapıyı açtım.
Gelen, Ebu Bekir'di.
Resulullah’ın dediğini müjdeledim.
● ● ●
Sonra biri daha geldi.
Ve kapıyı çaldı.
Resul aleyhisselam "Var kapıyı aç ve geleni cennetle müjdele" buyurdu.
Varıp kapıyı açtım.
Baktım ki Ömer'dir.
Resulullah’ın buyurduğunu haber verdim.
● ● ●
Sonra bir şahıs kapıyı çaldı. Resul aleyhisselam "Var kapıyı aç, onu cennetle müjdele ve üzerine belalar geleceğini haber ver" buyurdu.
Ben de vardım.
Kapıyı açtım.
Gelen, Osman'dı. Resulullah’ın buyurduğunu kendisine haber verdim.
● ● ●
Hazret-i Ali, hazret-i Fatıma’ya düğün yapacaktı ama düğün için parası yoktu.
Zırhını pazara gönderdi.
Satıp düğününe harcıyacaktı.
Hazret-i Osman pazarda gezerken, hazret-i Ali'nin zırhını tanıyıp tellala sordu:
"Bu zırha, sahibi ne istiyor?"
"Dört yüz dirhem".
"Gel, akçasını al" buyurdu.
Evine geldi.
Parayı ödedi.
Buna zırhı da ilave edip Hazret-i Ali'ye gönderdi ve kendisine “Bu zırh senden gayriye layık değildir. Bu akçayı da düğüne harca. Bizim özrümüzü de kabul et" diye bildirdi.