İslam askeri Tebük harbinde idiler. Şiddetli gaza oluyordu. İki tarafın da askeri kuvvetliydi.
Temmuzun sıcağında öğle vakti, toz cihanı kaplamış, iki taraf birbirlerine girmişlerdi.
Bir çadır yapmışlardı.
Bu, kumanda mevkiiydi.
Resûl-i Ekrem Efendimiz, hazret-i Ebu Bekir, hazret-i Ömer, hazret-i Osman, Ebu Zer, Talha, Sa’d ve Said’le birlikte bu kumanda mevkiinde oturmuşlardı.
Harp şiddetlendi.
İslam askeri azaldı.
● ● ●
Resulullah, Sa’d ile Said’e:
“Siz imdada varınız!” diye emretti.
Onlar kalkıp cenge girdi.
Sonra Ebu Zer’le Talha’ya:
“Siz de varınız!” buyurdu.
Onlar da gittiler.
Bir müddet geçti.
Harp şiddetlendi.
Efendimiz, Hazret-i Ömer’le hazret-i Osman’a “Siz de imdada varınız!” buyurdu.
Onlar da kalktılar.
Savaşa girdiler.
● ● ●
Harbin daha da kızıştığını gören Hazret-i Ebu Bekir savaşa girmek için kılıcını çekip atının dizginini tuttuğunda, Resulullah onun yanına geldi.
Ona sevgiyle baktı.
Ve bileğinden tutup:
“Sen cenge gitme yâ Eba Bekir! Senin işin, orada değil, burada, benim yanımdadır” buyurdu.
O da gitmedi.
Efendimiz ayrıca:
“Yâ Eba Bekir! Dünyada bedenime ve kalbime erişen her dert ve eziyet, senin cemalini görmekle üzerimden kalkıyor” buyurdu. ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)