İbni Atâ (rahmetullahi aleyh), çölde yolunu şaşıran bir talebesinin başından geçen bir hadiseyi şöyle anlatır:
Bir gün yolculuğa çıktı.
Çölde yolunu şaşırdı.
Dolaşırken kendisini bir su başında buldu.
Pınar başında çok güzel bir kız gördü.
Ve ona âşık oldu.
Yanına yaklaştı.
Kız onu görünce:
"Benden uzak ol!” dedi.
O talebe de:
"Seni bütün varlığımla sevdim” dedi.
Kız buna inanmadı.
“Yalan söyleme!”
“Doğru söylüyorum”
Kız bu defa "Bak, şurada öyle güzel bir kız var ki ben ona hizmetçi bile olamam” deyince, genç dönüp o tarafa baktı.
Ama kimseyi göremedi.
Ve tekrar kıza döndü.
Kız ona “Hani sen bütün varlığınla beni seviyordun. Niçin benden başkasına bakmak istedin?” dedi.
Talebe çok utandı.
Ve mahcup oldu.
Başını önüne eğdi.
Az sonra kaldırınca karşısında kimseyi göremedi.
● ● ●
Hallac-ı Mansur'u öldüren vezir, İbni Atâ'ya “Hallac-ı Mansur hakkında ne dersin?" diye sordu.
İbni Atâ cevaben:
"Sen kendi işine bak, evliya ile uğraşma!” dedi.
Vezir kızdı.
Sinirlendi.
Ve Hallac-ı Mansur hakkında kötü sözler söylemeye başlayınca, İbni Atâ “Sakin ol! Doğru konuş!" dedi. Daha da sinirlenen vezir, İbni Atâ'nın dişlerinin söktürüp başına çaktırmak suretiyle onu şehit etti.