Seyyid İbrahim Desuki hazretlerini imtihan etmek niyetiyle yedi kişi yola çıktılar. Desuk’a geldiklerinde İbrahim Desuki, talebelerinden birini bunlara gönderdi.
O talebe gitti.
O kimseleri buldu.
Ve kendilerine:
“Beni hocam Seyyid İbrahim Desuki hazretleri gönderdi. Geri dönmenizi istiyor” dedi.
● ● ●
İmtihan için gelenler tereddüt edince, bir anda kendilerini bir sahrada buldular.
Çok şaşırdılar.
Birbirlerine bakıştılar.
Zira ne bir yudum su vardı o sahrada, ne de yiyecek bir şey.
Az sonra acıktılar.
Mecburen ot yediler.
Ama hatalarını anlamış, hücrelerine kadar pişman olmuşlardı.
● ● ●
Seyyid İbrahim hazretleri bu hâllerine vâkıf olup onları affedince bir anda kendilerini İbrahim Desuki hazretlerinin huzurunda buldular.
Çok özür dileyip:
“Bizi affedin” dediler.
Büyük Veli:
"Haydi hazırladığınız sualleri sorun!" buyurdu.
Başlarını eğip sustular.
Zaten unutmuşlardı.
● ● ●
Büyük veli o sualleri tek tek hatırlatıp cevaplayınca muhabbetleri daha da arttı. Arz ettiler ki:
“Bir ricamız var efendim”.
“Buyurun” dedi.
“Yaptığımız hatadan ötürü çok üzgünüz efendim. Lütfedip bizi talebeliğe kabul edin” dediler.
Seyyid İbrahim onları affetti.
Ve talebeliğe kabul eyledi.