Zamanın padişahı Sultan Hasan, oğlu Halil'i iyi bir idareci olabilmesi için Fars vilayetine vali tayin etti.
Halil gittiği vilayette halka zulmetmeye başladı. Zulmünden bıkan halk, durumu Sultana bildirdiler.
Sultan çok üzüldü.
Uzun uzun düşündü.
İbrahim Gülşeni’ye gitti.
Ve "Efendim, oğlum Halil zulme başlamış. Yazdıracağım emri ona götürüp insanların içinde hiç korkmadan okuyun!” diye rica etti.
Hanımı bunu duydu.
Acele oğluna bildirdi.
O da adamlarına:
"Yolları tutun ve gelenleri yakalayıp huzuruma getirin!” diye emir verdi.
● ● ●
Bu esnada İbrahim Gülşeni hazretleri yola çıkmıştı. O yere yaklaşınca onu yakalayıp valinin huzuruna çıkardılar.
Halil kabalık yapmadı.
Ve hürmetli davrandı.
Herkesin arasında:
"Efendim! Tebriz'den çıkalı kaç gün oldu?" diye sordu.
Buyurdu ki:
"Dün çıktık.”
Halil gayr-i ihtiyari bir kahkaha attı.
Zira inanamamıştı.
Alaylı bir tavırla:
"Tebriz'den burası bir aylık yoldur. Hele bu kış mevsiminde yollar karlı ve buzludur. Bu itibarla bu yolculuk bir aydan fazla sürmesi gerekirdi” dedi.
● ● ●
Büyük veli dinledi.
Yine ona acıyıp:
"Biz yalan söylemeyiz. Yalan söyleyeni de sevmeyiz. Fakat Evliyanın himmeti/yardımı dağları eritir. İnanmıyorsanız işte mektup. Tarihine bakarsanız anlarsınız” buyurdu. (devamı yarın)