Sevgili Peygamberimizin Cebrail Aleyhisselam’ı ilk gördüğü gecenin ertesi, Ramazan ayının 17.ci gecesiydi.
Ve seher vaktiydi.
Mağarada idi.
İçeri karanlıktı.
Birden aydınlandı.
İçeriye muazzam bir nur doldu birden. Sevgili Efendimiz başını kaldırdı.
Cebrail Aleyhisselam’ı gördü.
● ● ●
Çok güzeldi.
İnsan şeklindeydi.
Kendisine:
“İkra!” dedi.
İkra, oku demektir.
● ● ●
Efendimiz cevap verdiler:
“Ben okumuş değilim”
O kuvvetle sıktı.
Emri tekrar etti.
“Oku!”
“Ben okumuş değilim.”
● ● ●
Bir daha sıktı.
Tekrarladı emri:
“Oku!”
Efendimiz aynı cevabı verdiler:
“Ben okumuş değilim”
● ● ●
Cebrail Aleyhisselam üçüncü defa sıktı ve bıraktı.
Ve ilk ayetleri okudu.
Efendimiz tekrar etti.
Böylece yirmi üç yıl devam edecek olan vahiy böylece başlamış ve islam güneşi batmamak üzere doğmuştu.
● ● ●
Peygamberimiz korkuyla çıktı.
Mekke’ye döndü.
Evlerine vardı.
Ve Hatice’ye:
“Beni örtün! Beni örtün!” buyurdu.
(devamı yarın)