Kureyş müşrikleri, Hazret-i Hamza'nın (radıyallahü anh) müslüman olma şokunu henüz atlatamamışlardı ki bir başkası iman etmek üzereydi.
Kimdi bu zât-ı âli?
Kimdi bu talihli?
Evet, hiç ummadıkları biriydi bu. Onun iman etmesiyle küfrün dünyası başlarına yıkılacaktı.
O kişi Ömer bin Hattab idi.
İri yarı ve heybetli.
Kızıl, gür saçlı biri.
Lügatında "korku" kelimesi olmayan bir yiğit.
● ● ●
Henüz iman etmemişti ki bir gün çıktı evden. Ağır adımlarla Kâbe'ye doğru yürümeye başladı. Yürürken heybetinden yer sallanırdı sanki.
Bir niyeti vardı.
Efendimizle ilgili.
Ve çok tehlikeli.
Zira Onu bulup:
"Vazgeç bu sevdadan, dinimize ilişme, bizimle uğraşma, yoksa pişman olursun!" diyecekti.
Onu ihtar edecekti.
Ve korkutacaktı.
Tehdit edecekti.
● ● ●
Güya Onun yüzünden Kureyş'te ikilik çıkmış, baba oğlundan, kardeş kardeşten ayrılıyordu.
O böyle biliyordu.
Böyle inanıyordu.
Böyle giderse cemiyette rahat ve huzur kalmıyacaktı.
Fakat hayır.
Yanılıyordu.
Tam aksine cemiyetin hayat bulması, o Peygamberin getirdiği İslam dînine uymakla olacaktı. (devamı yarın)
("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)