(Dünden devam)
Ömer bin Hattab’ın hiddeti arttı.
Öfkesine öfke kattı.
Nuaym’a döndü.
Ve bütün hiddetiyle:
"Demek öyle, anlaşılan sen de onlardansın. Öyleyse önce senden başlıyayım!" dedi.
Ve sağ eli hızla kılıcının kabzasına gitti.
● ● ●
Nuaym korktu.
Geri adım attı.
Ona cevaben:
"Hayır yâ Ömer! Ben ecdadımın dînindeyim. Ama sana çok garip bir haberim var" dedi
Ömer merak etti:
"Neymiş o haber?"
"Kız kardeşin Fatıma”
“Ne olmuş Fatıma’ya?”
“Kocası Said ile birlikte Müslüman oldular. İstersen onlardan başla bu işe. Ne de olsa biri kızkardeşin, öbürü enişten.”
● ● ●
Ömer durdu.
Hiç ummadığı bir şeyi işitmişti.
Fena şaşırdı.
Ne diyeceğini bilemedi.
Hemen itiraz etti:
"Hayır olamaz!"
Nuaym cevaben:
"İnanmazsan git öğren. İşte evleri orada, uzak değil" dedi.
● ● ●
Ömer’in aklı karıştı.
Ne yapacağını şaşırdı.
Hızla o yöne gitti.
Nuaym'ın gayesi, hedef şaşırtmaktı. Yani onu Efendimizden uzaklaştırmak için zaman kazanmaktı.
Oyalama taktiğiydi.
Ve taktik tutmuştu.
(devamı yarın) ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)