(Dünden devam)
Az zaman geçti.
Ve kapı çalındı.
Bilâl-i Habeşi kapı aralığından bakınca, korkuyla geri çekilip “Vay! Ömer gelmiş" dedi.
Bunu öğrenince diğer sahabileri de korku sardı bir anda.
Bu korku niçindi?
Efendimiz içindi.
O yüzden sahabiler hemen fırlayıp Resulullah'ın etrafında halka oldular. Zira Ömer, kolay alt edilecek biri değildi.

KORKMAYIN! GELEN BİR KİŞİDİR

Hazret-i Hamza kalktı.
O Müslümanlara baktı.
Ve "Korkmayın arkadaşlar! Gelen bir kişidir. İyi niyetle geldiyse hoş geldi. Eğer şerrez geldiyse şu kılıçla başını keserim!" dedi.
Kapıya çıktı.
Geleni gördü.
Ve gür sesiyle:
"Yâ Ömer! Biz Abdülmuttalip oğullarıyız. Biiznillah demiri çiğner, havaya püskürtürüz. Bize zafer bulamazsın, hele Resulullah’ın kılına bile dokunamazsın!" diye kükredi.
● ● ●
Ömer mahcuptu.
Bir sessizlik oldu.
Efendimiz biliyordu.
Kapıya geldiler.
Onu güler yüzle karşıladılar. Yine de Eshab-ı Kiram’ın elleri hızla kılıç kabzalarına gitti hemen.
Zira durum kritikti.
Her şey olabilirdi.
Efendimiz Eshaba döndü ve "Ömer'in yanından ayrılınız!" buyurdu. (devamı yarın) ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)