Uhud cengi kızışmıştı.
Bir müşrik vardı.
Ebu Zat-ül Yed.
Bir ata binmişti.
Kılıcını kaldırıp:
"Ben, Ebu Zatülyed'im. Bana Muhammed'i gösteriniz!" diye bağırdı.
Resulullah'ı gördü.
Üzerine hücum etti.
● ● ●
Hazret-i Talha oradaydı.
Bu vaziyeti gördü.
Hemen önünü kesti.
Mızrağını kaldırdı.
Atın bacaklarına vurdu.
At kıvranıp yere çöktü.
Müşrik yere yuvarlandı.
Hazret-i Talha (radıyallahü anh) bu defa mızrağını kaldırdı.
Müşrikin gözüne sapladı.
Onu, bağırtarak öldürdü.

ÖYLE YİĞİTLER VARDIR Kİ

Hazret-i Talha (radıyallahü anh), çok müşriki öldürdü.
Kendi de çok yara aldı.
Yaraları yetmiş beşi aştı.
Sadece başında dört büyük kılıç yarası vardı.
Uylukları parçalandı.
Parmakları kesildi.
Yine cengi bırakmadı.
Şehit olmayı bekliyordu.
● ● ●
Kendisi anlatır:
“Sahabe-i Kiram, ‘Müminlerden öyle yiğitler vardır ki Allah ile olan ahidlerine sadakat gösterirler. Onların bir kısmı ahdini yerine getirdi -şehit oldu- Bir kısmı da şehit olmayı bekliyor’ âyet-i kerimesinde bekliyenlerin kim olduklarını merak ediyorlardı.
(devamı yarın)