Bir kimse şöyle anlatır:
“Kayyum-i Zaman hazretleri, bir zaman Kabil'e gelmiş, benim evimde misafir kalıyordu. Benimse ayaklarımda nikris denen bir rahatsızlık vardı. Bu sebeple doktorlar soğuk su içmemi yasaklamışlardı.
Mevsim yaz idi.
Hava çok sıcaktı.
Hararet oluyordu.
● ● ●
Kayyum-i Zaman hazretleri, bir gün bana ‘Öyle pınarlar vardır ki suyu kardan soğuk olur. Bu yakınlarda böyle pınar var mı?’ diye sordu.
‘Yoktur’ dedim.
Bana baktı ve:
‘Hemen cevap verme, kalk ara’ buyurdu.
● ● ●
Olmadığını bildiğim hâlde emirlerine uymuş olmak için aramaya çıktım. Daha kapıdan çıkar çıkmaz bir pınar gördüm.
Yerden kaynıyordu.
Sanki sütten beyazdı.
Kardan soğuktu.
Eğilip içtim.
Gayet nefisti.
● ● ●
Bir kaba doldurup kendilerine arz ettim ve ‘Efendim, burada böyle bir su yoktu. Bu, zât-ı âlinizin himmetiyle oldu’ dedim.
Allahü teâlâya şükretti.
Bu pınara, ‘Nur pınarı’ ismini verdi.
O pınar uzun yıllar öylece aktı.”
● ● ●
Bir gün sevdikleri “Efendim, kıyamette azaplardan kurtulmak için ne yapmak lazımdır?” diye sordular.
Cevaben:
“Önce itikadı düzeltmeli, sonra fıkıh bilgilerini öğrenip yapmalıdır. Yani farzları, vacipleri, hatta sünnet ve müstehapları yapmak, helali ve haramı gözetmek ve İslamiyet hududunun dışına taşmamak lazımdır” buyurdu.