Hazret-i Ali bin Ebi Talip’in sevenlerinden birisi bir siyah köleydi.
Hırsızlık yapmıştı.
Onu yakaladılar.
Hazret-i Ali’ye getirdiler.
Emîr-ül müminin sordu:
“Sen hırsızlık mı yaptın?”
Köle cevap verdi:
“Evet, hırsızlık yaptım.”
Kölenin elini kesti.
O da çıkıp gitti.
● ● ●
Yolda giderken Selman-ı Farisi ve İbni Zekvan’a rastladı.
İbni Zekvan sordu:
“Elini kim kesti?”
“Allah’ın arslanı ve emîr-ül müminin Ali bin Ebi Talip kesti” dedi.
İbni Zekvan şaşırıp:
“O senin elini kesti, ama sen onu methediyorsun” dedi.
O ise cevaben:
“Niçin methetmiyeyim ki dînin emri üzere kesti ve beni cehennem ateşinden kurtardı” dedi.
● ● ●
Hazret-i Selman bunu işitti.
Çok hoşuna gitti.
Hazret-i Ali’ye haber verdi.
Hazret-i Ali köleyi çağırdı.
Kesik elini yerine koydu.
Bir mendille örttü.
Ve dua etti.
O anda gaibten:
“Örtüyü kaldır!” denildi.
Örtüyü aldılar.
Eli, önceki hâline gelmişti.
● ● ●
Ebu Hureyre (radıyallahü anh) der ki:
“Resulullah’tan işittim.
‘Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali’den müteşekkil dört kişinin sevgisi, ancak mümin kulun kalbinde toplanır’ buyurdular.”