Hazret-i Talha (radıyallahü anh), Huneyn savaşında vardı.
Çok gayret gösterdi.
Yirmi kâfir öldürdü.
Huneyn'deki kahramanlıklarından ve bilhassa cömertliğinden ötürü Resulullah tarafından "Talhat-ül-Cud” -cömert Talha- lakabını aldı.
● ● ●
Cemel vakasında, Hazret-i Ali harp meydanını gezerken, Hazret-i Talha'yı ölenler arasında görünce çok üzüldü.
Pek çok ağladı.
Kucağına aldı.
Yüzündeki toprakları sildi ve "Yâ Talha! Seni şu hâlde görmek bana pek ağır geldi, kalbimden vurdu. Keşke yirmi yıl önce ölseydim" buyurdu.
Ve namazını kıldırdı.
● ● ●
Aradan yirmi yıl geçti.
Kızı, rüyasında gördü.
Hazret-i Talha, ona “Ey kızım! Kabrimin bir tarafından sızan su, bana eziyet veriyor. Beni buradan başka yere defnet" dedi.
● ● ●
Kızı uykudan uyandı.
Çok üzülüp ağladı.
Kabrini açtılar.
Sızan sudan dolayı vücudunun bir tarafının hafif yeşillendiğini görüp başka kabre naklettiler.
● ● ●
Hazret-i Âişe anlatır: “Resulullah, babam Ebu Bekir’e ‘Sen, Allahü teâlânın cehennemden azat ettiği kişisin’ buyurdu.
Sonra Talha geldi.
İzin alıp içeri girdi.
Ona da bakıp:
‘Sen, şehit olmayı bekleyenlerdensin’ buyurdu.” ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)