Maliki Mezhebinin kurucusu olan Malik bin Enes (rahmetullahi aleyh), dokuz yüz âlimle sohbet etti. Yüz bin hadîs-i şerif ezberledi. Sonra Muvatta kitabını yazmaya başladı.
Ve yazma işi bitti.
İhlasından şüphe etti.
Kitabı suya koydu.
"Eğer ıslanırsa bu kitap bana lazım değildir” dedi.
Hiçbir yeri ıslanmadı.
● ● ●
İmâm-ı Malik hazretlerinin Peygamber Efendimize karşı olan sevgi, saygı ve edebi sınırsızdı.
İsmi anılsaydı.
Rengi değişirdi.
Yüzü sararırdı.
Bu hâl, orada olanlara garip gelir, hikmetini anlıyamazlardı.
● ● ●
Bir gün bu husus sorulduğunda "Benim gördüğüm kişileri siz de görseydiniz, bu hâlimi hoş karşılardınız” dedi.
Merak ettiler.
Ve sordular:
“Kimi gördünüz?”
“Muhammed bin Münkedir'i gördüm. Ona ne zaman bir hadîs-i şerif sorulsaydı ağlamaya başlardı” buyurdu.
● ● ●
Harun Reşid, İmâm-ı Malik hazretlerinden her gün evine gelip oğulları Emin’le Me'mun'a ders vermesini istedi.
O ise kabul etmedi.
Sebebini de bildirip:
“Ey halife! Uygun olanı çocuklarınızın bizim eve gelmesidir. İlmi aziz eden aziz olur, zelil eden zelil olur. İlim bir yere gitmez, ilmin yanına gelinir” dedi.
Halife pişman oldu.
Derhâl özür diledi.
Ve her gün çocuklarını İmama göndererek kendisinden ders aldırttı.