Zeynel Abidin Ali hazretlerinin cins bir devesi vardı.
Kamçısız giderdi.
Üstündekini incitmezdi.
Zeynel Abidin hazretleri vefat edince, büyük bir hüzün sardı bu deveyi.
Yemeden içmeden kesildi.
Onun kabri üzerine geldi.
Göğsünü yere koyup inledi.
Hiç kimse bu deveyi mezar başından kaldıramadılar.
Oğlu Muhammed Bâkır hazretleri, oradaki halka "Hiç boş yere uğraşmayın. Bu deve burada ölecek!" dedi.
Hakikaten aradan üç gün geçti.
Deve, o kabrin yanında öldü.
● ● ●
Zeynel Abidin Ali hazretleri, bir gün "Kim, bir haram karşısında gözünü kapatırsa Cenab-ı Hakk onun gönlünü imanla doldurur" buyurdu.
Bir gün de:
"Bugün gülerek günah işleyenler, yarın ağlıyarak cehenneme girerler" buyurdu.
Dinleyenler:
"Ya tövbe ederse?" dediler.
"O zaman girmez. Çünkü günahına pişman olup tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir" buyurdu.
Bir kimse vardı.
Zeynel Abidin Ali hazretlerinin aleyhinde konuşmuştu. O bunu öğrenince üzüldü.
Hemen kalktı.
Onun yanına gitti.
Ve "Hakkımda bazı şeyler söylediğini işittim. Eğer dediklerin doğruysa, Allahü teâlâ beni affetsin. Yok eğer iftiraysa seni affetsin" buyurdu.