Resulullah Efendimiz bir gün Eshab-ı Kirama:
“Ebu Bekir benim görür gözümdür ve işitir kulağımdır. Ömer benim sırtım ve sığınağımdır. Osman benim elimdir. Ali ise benim gömleğimdir” buyurdu.
Yine buyurdu ki:
“Kıyamet günü gelir.
Ümmet-i Muhammed’in seçilmişleri Arş önüne varırlar.
Günahkârların hâllerini görürler.
Çok üzülürler.
Hazret-i Ebu Bekir:
‘Yâ Rabbî! Doğru sözlüleri bana bağışla’ der.
Duası kabul olur.
Hepsi affolunur.
● ● ●
Ömer-ül Faruk:
‘Yâ Rabbî! Adil olanlarını bana bağışla’ der.
Duası kabul olur.
Hepsi affolunur.
● ● ●
Osman bin Affan:
‘Yâ Rabbî! Hayâ edenleri bana bağışla’ der.
Allaha yalvarır.
Duası kabul olur.
Hepsi affolunur.
● ● ●
Ali bin Ebi Talip:
‘Yâ Rabbî! Civanmertleri bana bağışla’ der.
Allaha niyaz eder.
Duası kabul olur.
Tamamı affolunur.
● ● ●
Efendimiz de ‘Yâ Rabbî! Fakirleri bana bağışla’ buyurur.
Allaha yalvarır.
Duası kabul olur.
Hepsi affolunur.”