Emir Sultan hazretlerinin Yahya adında bir talebesi, yaşadığı bir hadiseyi şöyle anlatıyor:
“Küffarla cenk yapılacaktı.
Hocama koşup bu cenge katılmak istediğimi arz ettim.
‘Olur, ama başka harbe girme!’ buyurdu.
Ellerini öpüp veda ettim.
Savaşa katılıp küffara galip geldik.
Çok da ganimet aldık. Ardından bazı arkadaşlarım gelip ‘Yine cenk var. Haydi gel, ona da katılalım’ dediler.
‘Olmaz’ dedim.
‘Neden. Hem ganimet de alırız’.
‘Hocamın izni yok’.
‘Canım ne var bunda. Eğlenmeye gitmiyoruz ya. Kâfirlerle savaşa gidiyoruz’ dediler.
Onların ısrarıyla kabul ettim.
Hazırlanıp yola koyulduk.
Ama mağlup olduk.
Kimimiz şehit oldu.
kimimiz esir.
Ben esir olmuş, bir zindana konulmuştum. Orada hocamı düşünüp ‘Yâ Rabbî! Emir Sultan hürmetine beni buradan kurtar!’ diye dua ettim.
Ertesi gün kurtuldum.
Şöyle ki, zindanda oturuyorken biri geldi yanıma.
Ve tuttu kolumdan.
‘Kimdir bu?’ dedim.
Baktım ki Bursa’dayım.
Ama hiç şaşırmadım.
Hocamın himmetiydi.
Günlerden cuma idi.
Ben, hocamın kapısına koştum.
Eşiğine yüz sürdüm.
Sonra ellerini öptüm.
Ve bir daha ayrılmadım o kapıdan.”