Sevgili Peygamberimiz, Bedir harbinin gecesinde Eshab-ı Kiram’a, harpde hangi usulü takip edeceklerini sordu.
Hazret-i Asım kalktı.
Eline okunu alıp "Yâ Resulallah! Kureyş bize yüz metre kadar yaklaşırsa ok fırlatırız. Taş atacak mesafeye gelince taş atarız. Mızrak menziline girince mızrak fırlatırız. Kılıç mehzilinde kılıç vururuz" dedi.
Efendimiz beğendi.
Ve Eshaba dönüp "Harbin icabı budur. Asım'ın dediği gibi çarpışacağız" buyurdular.
Bedir harbi bu şekilde yapıldı.
Meleklerin de yardımıyla Allahü teâlâ zafer ihsan etti.
Çok müşrik öldürüldü.
Ukbe bin Muayt, müşriklerin azılılarındandı. Asım bin Sabit’i öldüren ve Mekke'de Peygamber Efendimizi boğmaya kalkışan da bu mel’undu.
Efendimiz hicret etti.
Bu müşrik bunu işitti.
Düşmanlığından "Ey Kusva'nın binicisi! Bizden uzaklaştın. Fakat pek yakında beni atlı olarak karşında göreceksin. Mızrağımı senin kanınla sulayacağım" mânâsında beytler söyledi.
Ama dediği olmadı.
Resulullah bunu duydu ve ellerini açıp "Allah’ım! Onu yüzü koyun, burnunun üzerine düşür!" diyerek dua etti.
Ukbe bin Ebi Muayt, Bedir'de Kureyşin yenildiğini anlayınca, kaçmak istemişti.
Atına atlayıp sürdü.
Fakat hayvan ürktü ve onu yere çarptı. Resulullah’ın duası kabul olmuştu.