Bera bin Azib (radıyallahü anh) şöyle anlatıyor:
“Bir gün Resulullah Efendimizle beraber Ensar’dan bir zatın cenazesine gitmiştik.
Resulullah hüzünlüydü.
Mübarek başı öne eğikti.
Mezarın başına oturdu.
Ellerini açtı.
Ve üç defa:
‘Yâ Rabbî! Kabir azabından sana sığınırım’ diye dua etti.”
● ● ●
Efendimiz bir gün de Eshaba şöyle anlattılar:
“Mümin öleceği zaman Allahü teâlâ o kula, yanlarında kefen ve güzel koku bulunan ve yüzleri güneş gibi parlayan melekler gönderir.
Onlar bu müminin ölümünü beklerler. Ruhunu teslim edince gökteki bütün melekler onun için istiğfar ederler.
Af dilerler.
Ve dua edip:
‘Yâ Rabbî! Bu kulun bütün günahlarını affet’ derler.
Allah’a yalvarırlar.
Gök kapıları onun için açılır.
O mümini çağırır ve:
‘Benden geç’ derler.
Kendisinden geçmesini isterler.
Ruhu Allahü teâlânın huzuruna çıktığı zaman, melekler ‘Yâ Rabbî! Bu, filan kulunun ruhudur’ derler.
Allahü teâlâ:
‘Onu geri çevirin ve onun için hazırladığım mükâfat ve ihsanları kendisine gösterin’ buyurur.
Ruh kabrine döner.
Ordaki cemaati görür.
Ve ayak seslerini duyar.