Seyyid Fehim hazretleri kendi üstadı olan Seyyid Taha hazretlerini çok severdi.
Öyle ki, daha fazlası mümkün değildi.
Her edindiği şeyi, ondan bilirdi.
Bir gün hocası Seyyid Taha, Mektubat kitabından bir mektubun izahını yapıyor, o mektupta da mürşid-i kâmil’den bahsediliyordu.
● ● ●
Cemaat çok kalabalıktı.
Seyyid Fehim, en geride ayakta dinliyordu.
Hocası, bir ara başını kaldırıp Seyyid Fehim'i aradı.
Ve seslendi kendisine:
“Ey Fehim!”
Cevap verdi gerilerden:
“Buyurun efendim!”
“Bu devirde hiç mürşit var mıdır?”
● ● ●
Bir an duraklamadan cevap verdi.
Kendi üstadını kastedip;
“Şimdi bulunan gibi hiç gelmemiştir” deyiverdi.
Ona muhabbeti kadar çoktu ki yanında hissederdi onu daima.
Ondan uzak değildi.
Her an beraberdi.
Öyle ki, her nefes alışında yanıbaşında görüyordu onu.
● ● ●
Bir emri olsaydı, tereddüt etmeden hemen getirirdi yerine.
Hatta bu konuda;
“Aramızda ateşten deniz olsa hocam beni huzuruna çağırsa hiç tereddüt etmem. Emrine uymak için hemen atlarım o ateşe” derdi.