Seyyid Fehim hazretlerinin her duası kabul olurdu. Vefatından sonra da Onun hatırı için dua eden, muradına kavuşur.
Bir misal arz edelim:
Hizan’da bir kimse vardı.
Hiç çocuğu olmuyordu.
Yakınları kendisine “Arvas'ta bir velinin kabri var. Onu ziyaret edip dua eden muradına kavuşuyor” dediler.
Adam merak etti.
“Kimdir bu velî?”
“Seyyid Fehim. Onu vesile edip dua edersen muradına kavuşursun. Hatta ‘oğlan olsun’ istiyorsan, öyle dua et” dediler.
Çok sevindi.
Ve Arvas'a gitti hemen.
Bu büyük velinin kabrini ziyaret etti. Dua edip köyüne döndü. Ama üç yıl sonra tekrar geldi ve doğruca Seyyid Fehim hazretlerinin kabrine gitti.
Uzun uzun dua etti.
Sonra dönüşe geçti.
O ara biri geldi yanına.
Ve sordu:
“Siz üç sene önce de gelmiştiniz galiba?”
“Evet, doğru.”
“Niçin gelmiştiniz o zaman?”
“Çocuğumuz olmuyordu. ‘Çocuğumuz olsun’ diye bu kabirde dua etmiştim.”
“Oldu mu bari?”
“Evet oldu, ama.”
“Aması ne?”
“Her sene ikiz oğlumuz oldu. Üç senede altı oldu, artık istemiyoruz. Şimdi de ‘olmasın diye’ dua etmeye geldim” dedi.
Gerçekten bir daha olmadı çocukları.