Bir gün Eshabtan birkaç kişi gelerek “Yâ Resulallah! Ali'yi çok seviyorsunuz. Hikmeti nedir?" diye sordular.
Efendimiz;
"Ali'yi çağırın, niçin çok sevdiğimi söyliyeyim” buyurdu.
Bir sahabi kalktı.
"Başüstüne" dedi.
Ve çağırmaya gitti. O ara Efendimiz "Ey Eshabım! Siz bir kimseye iyilik etseniz. O da buna karşılık size kötülük etse ne yaparsınız?” diye sordu.
Cevap verdiler ki:
"Yine iyilik ederiz"
"Yine kötülük etse?"
"Biz iyilik ederiz.”
Efendimiz aynı şeyi dördüncü defa sorunca sustular ve başlarını aşağı indirdiler. O esnada Hazret-i Ali geldi. Efendimiz aynı şeyi ona da sordular:
Hazret-i Ali arz etti ki:
"Yine iyilik ederim.”
"Yine kötülük etse?"
"İyilik ederim.”
Nihayet yedincide "Hiç yorulmayın yâ Resulallah! O bana mahşere kadar kötülük etse ben de ona mahşere kadar iyilik ederim" dedi.
Efendimiz sevindi.
Tebessüm ettiler.
Ve eshaba dönüp "Şimdi anladınız mı?” buyurdular.
Eshap cevaben;
"Evet yâ Resulallah! Ali'yi neden çok sevdiğinizi şimdi çok iyi anladık. Hakikaten sevginize lâyıkmış. Çünkü aramızda en güzel cevabı o verdi" dediler.