Kabr-i şerifi Erdek'te bulunan Murat Dede zamanında bir kadının oğlu iftiraya uğradı ve idamına karar verildi. Kadıncağız iki gözü iki çeşme koştu bu zata:
“Hocam, duanıza muhtacız.”
“Hayırdır, ne oldu?”
“Oğlum iftiraya kurban gitti. Yarın idam edilecek. Ne olur, bir şeyler yapın da kurtarın evlâdımı. O suçsuz” dedi.
Murat Dede;
“Peki bacım. Sen şimdi evine git. İnşallah kurtulur” buyurdu.
Ve ellerini açıp “Yâ Rabbî! Bu çocuk gerçekten suçsuzsa onu kurtar. Sevindir bu kadıncağızı” diye yalvardı.
Ve akşam oldu.
O gece vali, rüyada Efendimizi görüp selâm verdi. Ancak Efendimiz almadılar selâmını.
Üzülüp sordu ki:
“Yâ Resulallah! Selâmımı niçin almadınız?” “Sen, bir mazlumun idamına karar verdin. O genç suçsuzdu, iftiraya uğradı.”
“Peki yâ Resulallah, düzeltiriz” dedi.
Ve uyandı uykudan.
Vezirini çağırıp “O genci serbest bırak. Onun suçu yokmuş. İftiraya uğramış” dedi. Vezir;
“Başüstüne valim” dedi.
Ve serbest bıraktı genci.
Genç, hapisten çıktı ve sevinç içinde eve gelip çaldı kapıyı. Annesi oğlunu görünce, şükür secdesine vardı.
Sonra kalkıp açtı ellerini.
Sevinç gözyaşlarıyla “Yâ Rabbî! Bu evliya kullarını ne kadar seviyorsun ki onların bir duasıyla kurtardın oğlumu. Sana sonsuz şükürler olsun” dedi.