Müşrikler bir harpte Efendimize hücum etmişlerdi. Resulullah Hazret-i Ali'ye seslendi:
“Yâ Ali! Hücum et şunlara”
“Başüstüne!” dedi.
Aslan gibi kükredi.
Ve saldırdı kâfirlere. Ancak kılıcı kırıldı o arada. Efendimiz, ona Zülfikârı uzatıp “Al, bununla savaş!” buyurdular.
O da Zülfikârı aldı.
Kaçırttı düşmanı.
Lâkin düşman askeri yine geldiler. Ve Resulullaha karşı hücuma geçtiler.
Efendimiz seslendi:
“Yâ Ali! Bunları def et benden.”
Çekti zülfikârı.
Dağıttı küffarı.
Cebrail Aleyhisselâm geldi ve “Yiğitlerden Ali, kılıçlardan Zülfikâr!” diyerek methetti Hazret-i Ali’yi.
● ● ●
Hayber'in fethi gecikmişti. Efendimiz Eshaba sordular:
“Ali nerededir?”
“Gözü ağrıyor yâ Resulallah!” dediler.
“Onu bana getirin!” buyurdu.
Gelince mübarek elleriyle meshetti gözlerini. Ânında geçti ağrısı.
Efendimiz sonra;
“Yâ ilâhî! Ali'yi bütün sıkıntılardan emin eyle” diye dua buyurdu.
Sonra bayrağı aldı.
Ona teslim etti ve “Yâ Ali! Git düşman üzerine. Hayber’i fethetmeden geri dönme. Allah yardımcın olsun” buyurdular.
Hazret-i Ali bayrağı aldı.
“Duanızla yâ Resulallah!” dedi.
Ve gidip fethetti Hayber’i.